Cechy: Kłęk kanadyjski to drzewo wysokości do 30 m, o szerokiej, luźnej koronie. Pień pokryty grubą, głęboko spękaną korowiną. Wydaje odrośle korzeniowe. Pędy grube, sztywne, jednoroczne pokryte niebieskawym, woskowym nalotem, w młodości owłosione, w zimie białawe, z dużymi bliznami liściowymi. Liście bardzo duże, podwójnie pierzaste, długości do 1m, osadzone skrętolegle. Bocznych rozgałęzień osi głównej 3- par. Listki jajowate, długości 6-10 cm, całobrzegie. Liście rozwijają się wiosną bardzo późno, zwykle w drugiej połowie maja i mają wówczas barwę czerwonawą. W jesieni przebarwiają się na cytrynowożółte. Kwiaty promieniste, drobne, białawe, niepozorne, zebrane w krótkie, szczytowane wiechy, rozdzielnopłciowe (roślina dwupienna), rozkwitają w czerwcu. Strąki grube, brązowe, długości do 25 cm, wypełnione między nasionami słodkawym, galaretowatym miąższem. Nasiona duże, średnicy do 2,5 cm, twarde, dojrzewają w październiku, lecz strąki wiszą na drzewie przez cała zimę.
Rozmaitości: Rośnie na żyznych, wilgotnych glebach, razem z wieloma innymi drzewami liściastymi. Kłęk kanadyjski jest drzewem wolno rosnącym. W Europie uprawiany od początku XVIII w. U nas również spotykany w starych parkach. Wytrzymały na niskie temperatury, mało wymagający w stosunku do gleby, lecz najlepiej rośnie na glebach żyznych, gliniastych i gliniasto-piaszczystych, dostatecznie wilgotnych. Drzewo bardzo oryginalne, o charakterystycznej, luźno ugałęzionej koronie, a jesienią pięknie przebarwiających się liściach. Ze względu na wielkość nadaje się głównie do parków i dużych ogrodów. Sadzić należy pojedynczo w miejscach eksponowanych, np. na dużych powierzchniach trawników, przed budynkami itp. Rozmnaża się z nasion oraz przez odrośle korzeniowe. Nasiona przed wysiewem należy parzyć lub mechanicznie uszkodzić twardą okrywę i moczyć w wodzie aż napęcznieją. Zaleca się także traktowanie nasion przed wysiewem kwasem siarkowym przez 1-2 godziny.
Pochodzenie: Środkowa i Wschodnia Ameryka Północna.